Wanneer je als kind er niet toe deed of wanneer je als kind vaak werd te kennen gegeven dat je niet deugde, als je vaak straf kreeg of pijn gedaan werd, dan leer je als volwassene niet hoe waardevol je als mens bent. Het jeugdtrauma wat opgelopen wordt in zo'n situatie als kind, werkt nog jaren later onbewust door in je denken, voelen en gedrag.

Hoe jeugdtrauma doorwerkt in volwassenheid

Pauline* werd vaak gestraft als kind. Ze werd meermaals te verstaan gegeven dat ze niet deugde, dat ze een waardeloos kind was en ze had heel wat keertjes een klap, duw of stomp gekregen. De enige manier voor haar om als kind zich veilig te voelen was door zoveel mogelijk 'onzichtbaar' te zijn. Niet op te vallen. Een andere strategie die haar iets op kon leveren was het 'pleasen' van de mensen om haar heen. Zolang ze degenen die voor haar zorgden te vriend kon houden, was ze veilig... en anders was ze dat niet en begon de ellende. 

Sociaal wenselijk en Pleasegedrag als veiligheidsklep

Het zal je niet verbazen dat Pauline als volwassene uitermate goed aangepast gedrag vertoonde. Ze was altijd vriendelijk en bereid om extra hard te werken. Ze was wat verlegen en in zich zelf gekeerd. Ze veroorzaakte nooit problemen. Zo goed was ze in het aanvoelen van anderen en wat zij nodig hadden. Ze leek speciale 'antennes' ontwikkeld te hebben voor de behoeften en wensen van anderen, soms nog voordat die ander er zelf van bewust was. Ze werd een HSP (hoog sensitief persoon) genoemd, zo goed voelde ze sfeer aan en kon ze anderen 'lezen' in hun manier van doen. De miniemste toonhoogte verandering in andermans stem, nam ze (on)bewust waar. Het kleinste gebaar viel haar op maar helaas hadden deze kwaliteiten ook hun keerzijde..

Depressie, angst en stressklachten

Pauline was depressief, angstig en vaak snel gestrest. Ze was inmiddels al wat jaartjes voorbij de 20 en het leven als sterk aangepaste volwassene begon zijn tol te eisen. Ze voelde zich vaak vermoeid, onrustig en zat niet lekker in haar vel. Of ik haar kon helpen? Ja gelukkig wel maar het vraagt wel een dosis moed, inzet en motivatie om dit soort problematieken aan te pakken. Niet zelden komen we onderweg stukjes trauma tegen die vragen om extra behandeling (EMDR bijvoorbeeld) en heel vaak zijn sociale vaardigheden of communicatievaardigheden niet goed ontwikkeld of leiden ze tot problemen in het hier-en-nu. Een stukje assertiviteit ontbreekt ook vaak bij deze mensen die vooral loyaal en sociaal wenselijk reageren en als het kan, zich liever terugtrekken dan de uitdagingen aan te gaan.

Pauline heeft haar leven inmiddels aardig weten te verbeteren en ziet de toekomst inmiddels weer wat zonniger in. Ze heeft deze zomer dingen gedaan die vorig jaar nog onmogelijk leken of te hoog gegrepen. Ze kan weer genieten van kleine dingen en daagt zichzelf uit omdat ze weet dat het er in zit en dat ze het alleen maar hoeft te ontwikkelen. 

Top Pauline!

*naam en persoonlijke informatie is vanwege privacy redenen veranderd.

De impact van jeugdtrauma in het brein