Alles moet ‘evidence-based’ — maar waar blijft de mens?” Soms vraag ik me af: wanneer zijn we in de zorg precies gaan geloven dat liefde, aandacht en verbinding pas waardevol zijn als ze in een tabel passen? Ik lees een rapport waarin “hoog-intensieve behandelingen” worden geprezen. Heel veel behandelingen in een korte tijd, met veel wisselende behandelaren. Het maakt allemaal niet uit of er een therapeutische klik is, zolang de behandeling maar goed gaat. En dit terwijl meer dan 50% van het succes van de behandeling bepaald wordt door de klik met de therapeut.

Voor wie doen we het allemaal?

En ik denk: intensief voor wie eigenlijk?
Voor de cliënt, die nauwelijks ademruimte krijgt?
Of voor het systeem, dat alles sneller en efficiënter wil?
Ik word er oprecht een beetje boos van. Want ik zie elke week in mijn praktijk hoe juist het tegenovergestelde helpt: vertraging, zachtheid, luisteren. Tijd nemen om nieuwe inzichten te laten inzinken en verwerken.

Niet nog meer protocollen

Niet nóg meer protocollen, maar luisteren zonder oordeel.
Niet “corrigeren wat niet goed is”, maar begrijpen wat pijn doet.
Dat is geen zweverig praatje. Dat is menselijkheid.
En dat is, eerlijk gezegd, het enige wat naar mijn mening écht werkt.

Het draait om verbinding

Ik blijf geloven dat echte verandering begint in de ontmoeting, de verbinding — niet alleen in een handleiding, protocol of enkel evidence based methodieken.

Daarnaast is het belangrijk om ruimte te creëren voor kwetsbaarheid en echtheid. In een wereld waar prestatie vaak centraal staat, ontstaat ware transformatie wanneer mensen zichzelf mogen zijn, zonder oordeel of druk. Door deze veilige omgeving te bieden, kan men groeien, leren en authentieke relaties opbouwen. Daar sta ik voor. 

Wil je meer weten of een afspraak maken? Neem dan gerust contact met me op.