Onlangs nam het parlement in Italië een historische stap. Wat decennia werd gevoeld — de systematische moord op vrouwen vanwege hun geslacht of relatie — is nu officieel erkend als apart misdrijf: Wet op Femicide Italië. Vanaf nu kan moord op een vrouw, gepleegd uit haat, discriminatie, machts- of controle-motieven, bestraft worden met een levenslange gevangenisstraf.
Wat betekent dat concreet?
-
De moord wordt niet langer gezien als “een misdrijf onder velen”, maar als gendergericht geweld. Femicide — moord op een vrouw omdat ze vrouw is, of om haar vrijheid of autonomie — krijgt een eigen juridische status.
-
Dit geldt ook als het gaat om moorden door (ex-)partners, of moorden vanwege controle, jaloezie of omdat de vrouw de relatie wilde beëindigen.
-
Tegelijk breidt de wet de bescherming uit: ook gerelateerd geweld zoals stalking, intimidatie, wraakporno of ander seksueel of relationeel geweld wordt zwaarder bestraft.
Waarom is dit belangrijk — en wat laat het zien?
De erkenning van femicide als apart misdrijf is veel meer dan juridische formaliteit. Het is een erkenning dat veel moorden op vrouwen niet ‘incidenten’ zijn, maar structureel en vaak verbonden met onderliggende machts- en gendersystemen.
-
Het zendt een boodschap: geweld tegen vrouwen is niet iets dat je “binnen relaties” laat. Het is schending van fundamentele rechten en waardigheid — en moet als zodanig behandeld worden.
-
Het biedt slachtoffers en potentiële slachtoffers een sterkere bescherming. Door duidelijke strafmaat en aandacht wordt geweld minder “verborgen” — het wordt aangekaart, zichtbaar en juridisch opgevat.
-
Het opent de deur naar bredere maatschappelijke verandering: discussies over gender, macht, autonomie, cultuur en wat het betekent om vrouw te zijn in een patriarchale context krijgen hernieuwde urgentie.
Maar: wetgeving is niet genoeg
Veel activisten en deskundigen waarschuwen: een strengere wet lost niet automatisch het probleem op. Straf is belangrijk, maar het verandert iets pas echt wanneer er wordt gewerkt aan de oorzaken.
-
Patronen van machtsongelijkheid, controle, toxische relaties, haat en discriminatie zijn diep ingebed. Zonder onderwijs, cultuurverandering en preventie blijven vrouwen kwetsbaar — ook in landen met goede wetten.
-
Vroege signalen — emotioneel geweld, stalking, dominantie, kleine vormen van controle — worden soms nog genegeerd, ook door de slachtoffers zelf. Preventie is cruciaal.
-
Wetten kunnen onderdrukking en misbruik harder aanpakken, maar echte gelijkwaardigheid vraagt — cultureel en sociaal — durf om taboes te doorbreken, om gevoelens en macht bespreekbaar te maken.
Wat kunnen wij leren — ook buiten Italië
Als therapeut, hulpverlener of gewoon als mens kunnen we deze ontwikkeling zien als kans én waarschuwing.
Kans — omdat het laat zien dat verandering mogelijk is, en dat slachtoffers gehoord, erkend en beschermd kunnen worden. Waarschuwing — want geweld tegen vrouwen is geen Italiaans “probleem”, het is een wereldwijd issue. Ook in Nederland en elders.
Het vraagt van ons om goed te luisteren, signalen te zien, steun te bieden, én te werken aan diepere waarden: respect, autonomie, gelijkwaardigheid, en veiligheid.
Reactie plaatsen
Reacties