"Ik wil leren voelen." Dat zeggen mensen regelmatig in mijn praktijk. Ze denken dat ze geen toegang hebben tot hun gevoel. Dat er 'iets mis' is. Maar meestal is het niet het voelen dat ontbreekt. Ze voelen van alles – ze hebben alleen nooit geleerd hoe ze dat moeten uiten.

Als je bent opgegroeid in een huis waar zwijgen de norm was

Misschien herken je het:

• “Bij ons thuis werd nooit over gevoelens gesproken.”

• “Als er ruzie was, werd het dood gezwegen.”

• “Ik wist niet eens dat je boos mocht zijn. Dat was bij ons thuis not done”

In zulke omgevingen leer je: gevoelens hou je binnen. Je laat ze niet zien. Je praat er niet over. En dus leer je al jong jezelf aan om te zwijgen, te negeren, of om gevoelens te verstoppen achter ‘flink zijn’, grapjes maken of gewoon doen alsof het er niet is.

Maar je gevoelens verdwijnen natuurlijk niet. Ze vinden andere wegen – via spanning in je lijf, piekergedachten, of stemmingen die je niet goed kunt plaatsen.

Je gevoel zit er nog. Je hebt alleen de taal gemist.

Wat ik vaak merk in therapie, is dat mensen wel degelijk voelen. Soms heel intens. Maar als ik vraag:
“Wat gebeurt er nu van binnen?” …blijft het stil. 

Tot ik de woorden geef. En dan ineens: “Ja, dát is het. Zo voelt het.”

Want het gevoel is er maar de taal om het te verwoorden… die is nooit geleerd. Net zoals je een nieuwe taal leert spreken, kun je ook opnieuw leren om woorden te geven aan wat je voelt.

Woorden geven lucht

Je gevoel benoemen doet iets.

📌 Het schept helderheid. Je kan het ordenen.
📌 Het geeft opluchting, 'dit is normaal'.
📌 Het helpt je om jezelf beter te begrijpen en geeft inzicht in jezelf
📌 En het zorgt voor verbinding met de mensen om je heen omdat je anderen ook beter gaat begrijpen.

Zolang iets geen woorden heeft, blijft het vaak vaag, chaotisch of zwaar. Maar zodra je kunt zeggen: "Ik voel me eigenlijk onzeker" of "Er zit verdriet onder mijn irritatie", verandert er iets. Je krijgt grip. En je komt dichter bij jezelf.

Identiteit is geen vast gegeven – het ontwikkelt zich met je mee

We denken soms dat identiteit iets is wat je bent. Een soort vaste kern. Maar identiteit is ook iets wat je vormt. En gevoel speelt daarin een sleutelrol want wie jij bent, hangt nauw samen met wat je voelt, wat je nodig hebt, wat je hebt meegemaakt én wat je durft uit te spreken. Gevoelens zijn als voeding voor je zelfbesef. Hoe meer je leert voelen én verwoorden, hoe duidelijker jouw binnenwereld wordt – voor jezelf én voor anderen.

Leren voelen = leren verwoorden = leren jezelf zijn

Misschien voelt het vreemd of onwennig om te praten over je gevoel. Misschien weet je niet waar je moet beginnen.

Maar weet:
Je bent niet ‘kapot’ of ‘afstandelijk’.
Je hebt gewoon iets gemist wat je alsnog kunt leren.

Therapie kan je helpen om dat proces aan te gaan. Niet met ingewikkelde theorieën, maar met ruimte, echtheid en nieuwsgierigheid naar jouw binnenwereld. Met oefeningen en inzicht in jezelf en je gevoelsbeleving.

Voel jij veel, maar weet je niet hoe je het moet zeggen?

Dan ben je niet alleen. In mijn praktijk begeleid ik regelmatig mensen die wél voelen, maar nooit geleerd hebben hoe ze dat mogen en kunnen uiten. Je mag jezelf de ruimte gunnen om die taal alsnog te leren.

Wil je meer weten of een afspraak maken?
Kijk dan op de contactpagina van Minerva Counseling & Relatietherapie.